Het meest romantische podium....

Terwijl hier de thermometers overuren maken, kijken we terug op een schitterend optreden in het piepkleine vissersplaatsje Agios Nikitas, wat een kilometer of 8 hiervandaan ligt, aan de andere kant van het eiland.

Na het oefenen gisteren, bleek dat Karin het even niet meer trok vanwege de hitte en inspanning. Daarop hebben we haar bed buiten gezet in de schaduw, en is ze daar op blijven liggen om wat bij te komen. Jammer dat ze niet meekon!

Orient was de enige groep die deze avond in Agios Nikitas zou optreden, dus was er alle gelegenheid om alle ingestudeerde dansen en enkele liederen uit te voeren. We zouden op "het kerkplein voor de kerk" optreden, en dat was inderdaad het geval. Maar die kerk heeft ongeveer het formaat van een gemiddelde huiskamer, en het "kerkplein" was kleiner dan veel Nederlandse achtertuintjes. Maar het was er wel ontzettend prachtig mooi! Al na het uitstappen uit de bus kwamen we door enkele schitterende straatjes, vol met etende Grieken en touristen, met opaatjes op hun hangplek en leuke doorkijkjes. Aangekomen bij het "kerkplein" bleek dat ongeveer 10 x 5 meter groot te zijn, met bomen ernaast en een stijl rotswandje erachter. Je keek vanaf het pleintje uit op zee, en er stonden zo'n 100 stoelen voor het publiek. Doordat Orient folders in het Grieks (met dank aan Johanna van Dragt) had, konden we nog aardig wat Grieken naar het podium lokken. De rest van het publiek bestond uit toeristen, waaronder enkele Nederlandse stellen in het appartement schuin achter het podium.
Het podium was verlicht met een paar spots. Het omkleden moest in een donker steegje, wat er ondermeer toe leidde dat Mirian haar vest binnenstebuiten aan had en Yvette haar zwarte panty was vergeten uit te trekken. De dames dragen vanwege de snelheid bij het omkleden in eerste instantie twee panties, waarvan er normaliter dus eentje uitgaat tijdens het verkleden; een effect dat door Riek werd omschreven als "Als je van 120 denier naar 60 denier panties gaat, is het ineens alsof je blote benen hebt".

Na een inleiding door Hein, die vertaald werd door Johanna van Dragt, ging het van start met een Griekse dans van het eiland Lefkas, die Petra de groep heeft aangeleerd (wat tot speciale complimenten van de Grieken leidde). Daarna volgde de Beukenwals, de Valse Zeeman (prachtig mooi gezongen door Vranje!), de Mazurka en de Noord-Zuid Galop. Toen was het even pauze voor de dansers, waarin Hans, Jannie en Erik van Vranje de "Amsterdamse Grachten" zongen. Dat was een schitterend plaatje om te zien en horen...
Na de pauze volgde de 10-plus Oud Hollands met de Meiboom. Toen dansten Petra en Hein hun wals, en na nogmaals wat muziek van Vranje, volgde het Menuet.
Dan het Brabants leven, wat steeds weer tot positieve reacties van het publiek leidt vanwege het tableau vivant, dat door Mijco tot leven wordt geschilderd. Als Pieter Breughel op Lefkas had gewoond, had hij dat tafereel waarschijnlijk in Agios Nikitas gesitueerd.

Na afloop was er nog een publieksdans, waaraan van heel klein tot groot werd meegedaan.

Een flink applaus was daarna ons deel. Plus een rondje van de organisatie. Bovendien hadden de Nederlanders achter ons aan Vranje gevraagd of ze ook "Jan, Piet, Joris en Korneel" konden spelen. Na afloop van de voorstelling hebben ze dat gedaan, en dat leidde natuurlijk tot nog een rondje pils. Handig, want al was het aan zee en na zonsondergang, was het toch nog knap warm.

Met een heel goed gevoel en nagenietend van het prachtige plaatsje, gingen we om middernacht terug naar onze school. Daar bleek Karin gelukkig ook weer voor een groot deel opgeknapt.

Vanochtend (donderdag) is er natuurlijk weer geoefend, waarna iedereen zijn gang weer kan gaan tot 16:00 uur, want dan is het weer oefenen. Er werd heel wat was gewassen, want in dit klimaat blijft het niet lang okselfris....
Ter voorbereiding op de twee vrije dagen (vrijdag en zaterdag) worden er nu ook plannen getrokken: boottocht, auto huren, enz...

Tot zover voor hier en nu.

Frits & Lisette