Grote optreden in het theater & eerste vrije dag

Het is inmiddels zaterdagmorgen, en we kijken terug op 48 uur sinds het vorige verslag, waarin vanalles gebeurd is....
De reden dat we gisteren geen verslag konden maken, was dat het onze eerste vrije dag was, maar daarover straks meer...

Het vorige verslag eindigde op donderdagmorgen. Rond 11 uur had Lisette een gesprek met Ioanna van de organisatie over hoeveel tijd er beschikbaar was voor het grote optreden van Orient in het Openlucht theater. De organisatrice vertelde dat er in de afgelopen dagen door diverse groepen veeel langer opgetreden was dan was afgesproken. Zo had Thailand 35 minuten opgetreden in plaats van de afgesproken 15 minuten en de Grieken anderhalf uur (!!) in plaats van 25 - 30 minuten. Hierdoor was het festival iedere avond veel later gereed dan de bedoeling was. Hier wilde men nu strak de hand aan gaan houden. Het was de bedoeling van Orient om 25 minuten op te treden, maar dat kon nu niet. Na overleg met Petra is de keuze gemaakt dat we slechts 15 minuten zouden optreden. Omdat het niet mogelijk is om series te splitsen, werd gekozen voor het Brabants Leven.
Orient besliste om aansluitend aan het Brabants leven nog wel de Lefkadidikos (een Griekse rijdans) te dansen, dus die werd donderdag nog extra goed geoefend.

De groep was donderdag best gespannen vanwege het optreden met een Griekse dans voor een Grieks publiek (ondanks dat we dit in Agios Nikitas al gedaan hadden op het kleine podiumpje). Bovendien was er bij ons eerste optreden op het grote Podium iets misgegaan bij de Meiboom: toen was vergeten dat Hein nog niet gereed was met omkleden vanuit de vorige dans die hij gedaan had, terwijl de rest al op het podium stond voor de Meiboom. Dat leidde tot algehele verwarring en het gevoel bij Orienters dat het heel erg mis ging. Achteraf bleek het publiek het niet eens gemerkt te hebben. Maar goed: nu dus extra druk om het deze keer helemaal goed te doen...

Na enkele minuten op het grote toneel bleek de serie goed te gaan, en kon iedereen zich ontspannen, en dansten we een leuke Brabantse serie. En toen dus de afsluiting! Toen we de Griekse dans inzetten, vielen de monden van de organisatie van verbazing open, en ook uit het publiek kwamen veel heel enthousiaste geluiden... Een Nederlandse groep die met een echte Griekse dans het toneel al dansend verlaat! Dat hadden ze nog nooit gezien... Ioanna kwam na afloop meteen vragen wie ons dat geleerd had. Dat snappen ze hier dus helemaal niet: hoe wij in Nederland aan dansen, muziek en beschrijvingen kunnen komen uit Griekenland. Het publiek was dan ook super enthousiast, en hadden wij als Nederlands groepje naast alle spektakel uit Rusland en Bulgarije (allemaal beroepsdansers) voor een leuke verrassing gezorgd. Na afloop kreeg Lisette van de festival directeur een flinke knuffel als bedankje. Hij had het zeer gewaardeerd... Hiermee was het moreel in de groep natuurlijk weer prima!

Wat er die avond tijdens de voorstellingen nog verder opviel: de Kenianen openden met een hele merkwaardige dans, die er in feite op neerkwam dat twee mannen om een meisje vochten. Daarbij werd er (zogenaamd) flink geslagen, geschopt en met stokken geslagen. Een soort zinloos gewelddans, maar dan kennelijk zonder dat zij zich realiseerden dat we bij ons niet echt kunnen genieten van dat soort beelden. Wat aan het einde wel weer leuk was, was dat de ene Keniaan het Keniaanse meisje had, maar toen kwam de andere dus aanzetten met een heel mooi Portugees meisje die op haar dansbeurt stond te wachten, en die een beetje confuus naast die tweede Keniaan op het podium stond....
Ook de Syriers gingen flink tekeer met zwaardvechten op het podium, en met het uitbeelden van de verkoop van slavinnen.
De Russen deden veel acrobatische stunts, met een Maxi (van Mini & Maxi) look-alike. Bovendien namen ze wel 4 keer afscheid, en kwamen dan steeds weer met een vervolg terug.
De avond werd afgesloten met de Bulgaren, en die zitten in het gebouw naast ons. Daar spelen ze 's avonds diezelfde muziek tot vroeg in de ochtend. Dus toen een aantal Orienters dat hoorden, vielen ze meteen in slaap...

Na de voorstelling hebben we eens gekeken hoe het zit met de (hier nog niet eerder genoemde) "Dikke Enkel Klub". Die ontstond hier de tweede dag, nadat Janneke en Frits beiden dikke enkels bleken te hebben. José Heijmen werd meteen toegelaten ("ik heb altijd dikke enkels") José Verbeek moest donderdag nog een dagje wachten, want er was wel een klein bultje te zien, maar dat was nog niet genoeg volgens de ballotage commissie (Janneke en Frits).

Vrijdag morgen was iedereen vroeg wakker, want de Bulgaren bleven de hele nacht lang doorzingen. Kars had die nacht trouwens buiten geslapen omdat het binnen te warm was.

Die ochtend gingen we met 17 mensen een boottocht maken vanuit Nidri (Marina had dat geregeld). Na een uurtje bus waren we in Nidri (1,40 Euro enkele reis). En toen op de boot: de "Nidri Star 1", met 3 dekken, waarvan de bovenste helemaal open en zonder schaduw. Beneden was het al helemaal vol, dus kwamen wij op dat bovendek terecht. De eerste stop was bij een mooi zandstrand, waar we een uurtje konden zwemmen in het warme, heldere water. Onze tweede stop was in een klein plaatsje, waar we snel wat konden lunchen. De derde stop was in een volgend plaatsje, waar we wat langer tijd hadden. Vrijwel niemand had daar nog de puf om op die hete dag het stadje te bekijken, dus zaten we lekker in de schaduw op stoelen die voortdurend achterover dreigden te vallen. Toen zijn we met die grote boot een stukje een grot ingevaren, waar men in de tweede wereldoorlog zich verborg voor de Duitsers. Volgende stop was bij de 3 eilanden van Onassis, waar hij gewoond heeft en nu begraven is. Daar hebben we met een aantal mensen getraind voor de Olympische Spelen (zie foto: ga toch krassen, dan win je nog eens wat). Daarna weer terug naar Nidri en naar onze school.

De andere groep, die naar Karia ging, bestond uit Mirian, Yvette, Coby, Janneke, Riekie, José, Marije en René. Kars was al eerder (heel vroeg)
vertrokken naar datzelfde Karia. Die troffen elkaar daar bij de lunch. Volgens hen is het een heel leuk dorp, met heel veel handwerk. Er zijn souveniers gekocht, er is een museum bezocht en ze hebben er kaarten van Orient uitgedeeld.

We kwamen er vrijdag avond achter dat er wEEr iemand in onze slaapzalen op zoek is geweest naar waardevolle spullen. Eerder deze week waren er al een i-pod en een MP3 speler gejat, en nu dus een mobieltje met lader. Hoewel het hek op slot zit, zijn ze binnengekomen door via het dak door een raam te klimmen (we zagen de voetafdrukken op een t-shirt onder het raam staan). Dat is heel vervelend, en je kunt er niks anders tegen doen dan alle waardevolle zaken steeds overal mee naartoe slepen.

Omdat Erik eerder die dag zijn enkel verzwikt had, is hij die avond toegelaten tot de Dikke Enkel Klub, en José Verbeek moest worden afgewezen omdat haar enkels er weer vrijwel normaal uitzagen.

Vrijdag hebben Erik, Hein en Frits een auto gehuurd, en Lisette en Frits zijn daarmee al meteen naar Agios Nikilaos geweest om te eten.

Toen we terugkwamen van het eten, was Femke (samen met Marina) naar de oogarts. Tijdens het zwemmen, eerder die dag, was haar contactlens achter haar oog geschoven, en die kreeg ze er niet meer uit. Terwijl het steeds meer ging irriteren.... Iemand van de Festivalorgansiatie is meegeweest, en dankzij de oogarts was het allemaal gelukkig al snel weer goed. Nog wel wat pijn, maar weer helemaal schoon. En omdat we van het Festival waren, hoefde er ook niks afgerekend te worden.


Vandaag, zaterdag, vindt van 11 tot 12 uur de generale repetitie plaats van de Sirtaki, op het grote podium (in de volle zon). Aansluitend gaan we met de auto weg, nog wat van het eiland bekijken. Ook Petra en Hein doen dat dan. De rest is al op weg...

Dit is trouwens het laatste verslag vanuit Griekenland. Over de slotvoorstelling op zondagavond, het afscheid en de terugreis (maandagmorgen om 06:00 in de bus vertrekken) rapporteren we vanuit Nederland.

Hartelijke groeten vanuit Lefkada, en tot binnenkort!

Lisette en Frits