Woensdag.... dagje Damascus
Door: Frits
Blijf op de hoogte en volg Volksdansgroep Orient Culemborg
12 Augustus 2009 | Syrië, Damascus
Gelukkig kon ik met mijn telefoon-met-toetsenbordje nog wel verslagen maken, al kijk ik met angst en beven naar de kosten die daarmee gemoeid bleken te zijn...
En natuurlijk dank aan Mijco die deze heeft verwerkt tot een verslag op waarbenjij.nu, en aan Kars die met de Franse laptop alvast een aantal zaken had doorgestuurd!
Die ochtend moest Marije eerst naar het ziekenhuis om te zien hoe ver het stond met haar knopspeld. Deze keer ging ook Lisette mee, om te zien hoe daar de röntgenafdeling eruit zag. Ze waren snel terug met een positief bericht: de speld was eruit. Iedereen blij!
Volgens onze gids konden we echter nog niet vertrekken omdat in Damascus (op 2 uur rijden!) de hotelkamers nog niet klaar waren. We zouden daar nog een uur op moeten wachten terwijl die woensdag juist onze shopping dag zou zijn :-(
Na wat geslijm en zachte druk konden we alsnog vertrekken, want wij wilden natuurlijk Damascus gaan bekijken. En aangekomen in dat hotel waren de kamers gewoon gereed...
Snel geluncht en toen naar het centrum, naar de grote soekh.
In eerste instantie zijn we daar alleen doorheen gelopen naar de Omajjaden moskee uit 705. Voordat we er naar binnen konden moest het overgrote deel van de groep meer verhullende kleding aan: grote grijze mantels met een kap. Dat werd een leuke foto, maar je kon vervolgens de Oriënters alleen nog van recht van voren en dichtbij herkennen. Toen eerste het graf van Saladin uit 1248 bekeken: daar stonden maar liefst 2 sarcofagen. Bij de ene stond een bordje dat dat de échte sarcofaag was met het lichaam van Saladin. En bij de andere stond dat deze geschonken was door keizer Wilhelm 1 van Duitsland. Altijd handig: een reserve kist...
De moskee is volgens onze gids "een van de meest vereerde moskeeën van de Islam". Hij is enorm groot met een gebedsruimte van 122 meter lang en 45 meter breed. Natuurlijk met een moskee-breed zwaar tapijt, een preekhoek waar een priester voor een groepje gelovigen aan het vertellen was en een hekje waar de vrouwen achter moesten blijven. Wat ook opviel, waren een aantal hele grote digitale termometers die 34 graden aangaven. Er stond ook een enorme kist achter een spijlen hek. Daarin ligt het hoofd van Johannes de Doper, dat volgens de legende naar Damascus is gerold (een krappe 200 km; zijn haar zal tegen die tijd wel in de war gezeten hebben!)
Toen snel de grijze soepjurken uit en naar de soekh. Deze bestaat uit een brede hoge 'gang' van 10 meter breed (later werd dat een meter of 6), een meter of 8 hoog, met een donker dak en een krappe kilometer lang. Aan beide zijden zijn winkeltjes met kleding, sandalen, etc. De soekh heeft talloze zijstraatjes, ook weer met winkeltjes. En zoals gezegd: men verkoopt er alles, van zeer gewaagde ingerie tot buikdanspakjes en van schoolspullen tot Kayal (zware zwarte oogschaduw). Dan heb je nog de limonade verkopers, die met hun voorraadvat vol belletjes hun kunstje doen. Prachtig om daar rond te struinen; je krijgt die hele Oosterse sfeer over je heen!
Toen wij met de bus teruggingen naar het hotel zijn José, Rienk, Mariken, Marileen, Davita en Véronique achtergebleven om nog meer te shoppen. Die zijn later met de bus van de Russen gekomen, die op woensdag optraden in het Azem Paleis. Op weg naar het hotel zijn we nog langs een uitzichtpunt gegaan van waaruit je een prachtig vergezicht had over het verlichte Damascus.
Tot zover het verslag van woensdag.
Toen Mijco aan Frits sms-te dat het geheel wel als een soort snoepreisje overkwam, kwam het volgende antwoord:
"We hebben jullie niet willen vervelen met de felle, brandende zon, de emmers zweet na iedere inspanning (vooral na 45 minuten dansen) en na alle dunne darmen. En de grote aantallen obers bij het eten in het hotel die als kippen zonder kop rondlopen, het feit dat niemand weet wat vegetariër betekent en dat het hotel in Damascus aan de snelweg ligt in 'the middle of nowhere', zodat even rondstruinen er niet bij is. De uitstapjes maken veel van dit alles goed."
Mijco heeft nog wat achtergrondinformatie opgezocht:
- De bustocht van Suweida naar Damascus is ongeveer 120 kilometer.
- Van Damascus naar Tartous (daar zijn ze als het goed is op vrijdagmorgen naar op weg) is ongeveer 280 kilometer.
- Over de moskee: http://nl.wikipedia.org/wiki/Omajjadenmoskee
- Over de soukh: http://blogs.rnw.nl/wereldkids/de-souk-van-damascus
En natuurlijk dank aan Mijco die deze heeft verwerkt tot een verslag op waarbenjij.nu, en aan Kars die met de Franse laptop alvast een aantal zaken had doorgestuurd!
Die ochtend moest Marije eerst naar het ziekenhuis om te zien hoe ver het stond met haar knopspeld. Deze keer ging ook Lisette mee, om te zien hoe daar de röntgenafdeling eruit zag. Ze waren snel terug met een positief bericht: de speld was eruit. Iedereen blij!
Volgens onze gids konden we echter nog niet vertrekken omdat in Damascus (op 2 uur rijden!) de hotelkamers nog niet klaar waren. We zouden daar nog een uur op moeten wachten terwijl die woensdag juist onze shopping dag zou zijn :-(
Na wat geslijm en zachte druk konden we alsnog vertrekken, want wij wilden natuurlijk Damascus gaan bekijken. En aangekomen in dat hotel waren de kamers gewoon gereed...
Snel geluncht en toen naar het centrum, naar de grote soekh.
In eerste instantie zijn we daar alleen doorheen gelopen naar de Omajjaden moskee uit 705. Voordat we er naar binnen konden moest het overgrote deel van de groep meer verhullende kleding aan: grote grijze mantels met een kap. Dat werd een leuke foto, maar je kon vervolgens de Oriënters alleen nog van recht van voren en dichtbij herkennen. Toen eerste het graf van Saladin uit 1248 bekeken: daar stonden maar liefst 2 sarcofagen. Bij de ene stond een bordje dat dat de échte sarcofaag was met het lichaam van Saladin. En bij de andere stond dat deze geschonken was door keizer Wilhelm 1 van Duitsland. Altijd handig: een reserve kist...
De moskee is volgens onze gids "een van de meest vereerde moskeeën van de Islam". Hij is enorm groot met een gebedsruimte van 122 meter lang en 45 meter breed. Natuurlijk met een moskee-breed zwaar tapijt, een preekhoek waar een priester voor een groepje gelovigen aan het vertellen was en een hekje waar de vrouwen achter moesten blijven. Wat ook opviel, waren een aantal hele grote digitale termometers die 34 graden aangaven. Er stond ook een enorme kist achter een spijlen hek. Daarin ligt het hoofd van Johannes de Doper, dat volgens de legende naar Damascus is gerold (een krappe 200 km; zijn haar zal tegen die tijd wel in de war gezeten hebben!)
Toen snel de grijze soepjurken uit en naar de soekh. Deze bestaat uit een brede hoge 'gang' van 10 meter breed (later werd dat een meter of 6), een meter of 8 hoog, met een donker dak en een krappe kilometer lang. Aan beide zijden zijn winkeltjes met kleding, sandalen, etc. De soekh heeft talloze zijstraatjes, ook weer met winkeltjes. En zoals gezegd: men verkoopt er alles, van zeer gewaagde ingerie tot buikdanspakjes en van schoolspullen tot Kayal (zware zwarte oogschaduw). Dan heb je nog de limonade verkopers, die met hun voorraadvat vol belletjes hun kunstje doen. Prachtig om daar rond te struinen; je krijgt die hele Oosterse sfeer over je heen!
Toen wij met de bus teruggingen naar het hotel zijn José, Rienk, Mariken, Marileen, Davita en Véronique achtergebleven om nog meer te shoppen. Die zijn later met de bus van de Russen gekomen, die op woensdag optraden in het Azem Paleis. Op weg naar het hotel zijn we nog langs een uitzichtpunt gegaan van waaruit je een prachtig vergezicht had over het verlichte Damascus.
Tot zover het verslag van woensdag.
Toen Mijco aan Frits sms-te dat het geheel wel als een soort snoepreisje overkwam, kwam het volgende antwoord:
"We hebben jullie niet willen vervelen met de felle, brandende zon, de emmers zweet na iedere inspanning (vooral na 45 minuten dansen) en na alle dunne darmen. En de grote aantallen obers bij het eten in het hotel die als kippen zonder kop rondlopen, het feit dat niemand weet wat vegetariër betekent en dat het hotel in Damascus aan de snelweg ligt in 'the middle of nowhere', zodat even rondstruinen er niet bij is. De uitstapjes maken veel van dit alles goed."
Mijco heeft nog wat achtergrondinformatie opgezocht:
- De bustocht van Suweida naar Damascus is ongeveer 120 kilometer.
- Van Damascus naar Tartous (daar zijn ze als het goed is op vrijdagmorgen naar op weg) is ongeveer 280 kilometer.
- Over de moskee: http://nl.wikipedia.org/wiki/Omajjadenmoskee
- Over de soukh: http://blogs.rnw.nl/wereldkids/de-souk-van-damascus
-
14 Augustus 2009 - 11:45
Heather Swart:
Wat leuk zeg al die verslagen! Zo te lezen hebben jullie het er zeker naar jullie zin!
Succes nog met dansen!
Lieve groetjes,
Heather
(nichtje van Heleen)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
