We hebben het gered!

Frits heeft al geschreven over de terugtocht. Die begon al vier (!!!!!) minuten te laat, maar door even 76 kilometer per uur te rijden wist de chauffeur dit goed te maken. Na een pauze bij toevallig precies hetzelfde wegrestaurant als op de heenweg (weer zorgde het rijtijdenbesluit dat we juist daar moesten stoppen), waar ze alleen geld verdiend hebben aan de verkoop van toiletpapier, maar niet aan drank en eten. Uiteindelijk dus wel ruim voor drieën aanwezig op Damascus Airport, waar we een roerend afscheid hadden.

Ja, hartelijk dank Frits, Lisette, Jose, Petra, Heleen, Hein en Nour voor het uitzwaaien. Jullie waren nog niet uit het zicht of het wachten begon, ondanks dat de vervangend reisleider Huub enorm zijn best deed. We waren al voor drieën op het vliegveld, maar we deden al meer dan een uur over het inchecken, vervolgens wachten bij de douane, die een zeer consciëntieuze manier van werken heeft. Zeer zorgvuldig betekent in dit geval ook zeer langzaam en vervolgens moesten we nog langs de visumambtenaren. Nadat we via de Arab Passports en de Foreign passports naar weer een ander loket gestuurd waren, kwamen we toch druppelsgewijs voor kwart voor vijf langs deze hindernis en waren we bij de gate om te boarden. Maar, ondanks dat we al door de douane waren gecheckt en we ook al al onze bagage door de poortjes hadden gestuurd bleken ze dit toch nog een keer te willen doen. Ook hier was zorgvuldigheid het sleutelwoord. Over vijven waren we dan uiteindelijk in het vliegtuig, dat afgeladen vol zat. Veel Syrische Nederlanders hebben de vakantie in hun moederland doorgebracht en gingen nu terug naar huis. Ik weet me niet zoveel van de vlucht te herrinneren, alleen dat we een gebakken eitje hadden en dat er een ware stoelendans werd uitgevoerd door Oriënt. Ook deze dans hadden we prima in de vingers. Voor enkelen betekende het dat ze in de business class een mooi raamplaatsje hadden voor de dans, maar uiteindelijk na afloop halverwege het toestel in een middenstoel kwamen te zitten :-(.

Prachtig op tijd kwamen we aan op Schiphol. Maar... het wachten was nog niet helemaal over. Een aantal mensen had snel de bagage bij elkaar , maar het duurde meer dan een half uur voordat we uiteindelijk konden zoenen en op weg konden naar het thuisfront.

Ik weet niet wat men op deze schitterende zondag heeft gedaan, maar waarschijnlijk was het slapen of nagenieten van een enorm enerverende en prettige week die we in Syrië hebben gehad, met name dank aan de fantastisch vriendelijke Syriërs, die het voor ons onvergetelijk hebben gemaakt.

Kars