Toeristische dinsdag ochtend in Bosra en …

… het optreden in Suweida


Hoera, we hebben een laptop van onze Franse vrienden en een internetverbinding.

Hier het verslag van Frits die nu uitgeteld op bed ligt:

Ook nu, op dinsdag, zaten we weer netjes op tijd aan het ontbijt. Daarbij hebben we ook stilgestaan bij de verjaardag van John, onze meiboom vasthouder. Natuurlijk kreeg hij een pakje stroopwafels, maar ook een voor hem nog veel nuttiger kado, namelijk zijn eigen bril. Die was hij de dag daarvoor kwijt geraakt, maar vanochtend vond José Verbeek hem in een tasje dat ze mee had gehad bij het optreden in het amfitheater. Dus snel een papiertje er omheen, en klaar was het kado. En hij was er heel blij mee!

Om 10 uur vertrokken we, samen met de Franse groep, te voet voor een excursie door het oude Bosra. En met “oud” bedoel ik dus ook echt oud: meer dan 2000 jaar. En die stad was vroeger groter dan het oude Rome! Wie er toen nog niet waren, waren de souvenier verkopers, die vooral probeerden om boeken en ansichtkaarten aan de rol te verkopen.
Onze gids Ali voerde ons langs tempels, een oude kathedraal en delen van de oude stadsmuur. En dat alles lag 4 meter onder het huidige maaiveld (het moet een heel werk geweest zijn om al die oude ruïnes onder zo’n dikke laag te zand te stoppen…). Op een hoger punt, met een mooi vergezicht over de ruïnes, hebben we ook nog even een groepsfoto gemaakt. De tour eindigde (misschien wel toevallig) bij het restaurant van Ali, waar we een drankje konden bestellen. En hoewel het niet ontzettend warm was, was dat toch wel een zeer aangename onderbreking van de wandeling. Lekker in de schaduw, onder de druiven…

Volgende halte was het Bosra Amfi Theater, waar de groep nog niet veel anders dan de ruimtes achter het podium had gezien. Daar kon Mirian in haar lange witte jurk het niet laten om op een lage zuil te gaan staan. Ze kon zo meedoen in een Grieks drama!
We hoorden dat de Fransen daar die avond zouden optreden, met na hen 3 vrij bekende Syrische zangeressen. Zo hebben de Syriers de hele festivalweek lang elke dag een vergelijkbaar pakket, wat veel voorbereidingstijd gekost heeft.

Om 14:00 uur is iedereen gepakt en gezakt in de bus gestapt om ons naar Suweida te brengen voor het optreden in het plaatselijke theater. Dat was een dikke 20 kilometer, dus waren we er snel. Vlug daar de spullen in een hok gesloten, en toen gaan lunchen. Deze keer in een restaurant bovenin een gebouw op een berg. Als dat gebouw in een gebied gestaan had met een mooi uitzicht, dan hadden we daar zeker een mooi uitzicht gehad.
Op de terugweg hebben we nog een bezoek gebracht aan een kunstenaarswerkplek, boven op een berg. Omdat het gebied rond Suweida vulkanisch is, zit er veel basalt. En van dat materiaal worden daar beelden gehakt en geslepen. Met nauwelijks beschermingsmiddelen en grote wolken stof. Maar wel mooi!
Op de terugweg naar Suweida zag Jan, onze bassist, de eerste fiets in Syrië. Kennelijk is het hier geen fietsland….

Teruggekomen bij de zaal (capaciteit 500 personen) werd meteen de sound van het orkest gecheckt. Het nog een keer oefenen met de meiboom lukte echter niet. Op het podium stond namelijk de piano van de Russische pianiste Korina Kovikova en die zou als eerste optreden. Na wat gesteggel bleek dat er voorafgaand aan het optreden van Orient, een pauze was. En dan was die piano weg en kon er nog even goed geoefend worden. Inmiddels was het 19 uur en bleek dat onze pianiste dan van start zou gaan (wij dachten dat het om 20 uur zou beginnen). Uiteindelijk heeft Oriënt intussen buiten het theater op de stoep de meiboom geoefend. Die ging perfect. Ook zijn Petra en Lisette nog geïnterviewd door een journalist van een locale krant. En verder was het daar buiten heerlijk met een goede temperatuur en wat wind. Lekker uitrusten op de trappen.

Binnen in het theater volgde na Korina op de piano een vreemd experimenteel toneelstuk op het podium. Dat begon met het gooien van oud kinderspeelgoed vanuit de coulissen, gevolgd door drie jongelui die 3 kwartier lang over het podium heen en weer renden. De muziek daarbij was leuk (elektronisch!). De schrijver van het stuk heeft vantevoren verteld waar het over ging, maar dat heb ik even gemist. Wat niet te missen was, was zijn groen gestreepte kunstenaarsjasje….

En toen was het zover: Oriënt On Stage. Vanuit de zaal zag het er allemaal 100% goed uit: geen zichtbare fouten, de muziek klonk prima en bij het slot van het Hollands gingen de Syriërs uit hun dak toen ze zagen dat er niet alleen twee Nederlandse vlaggen te zien waren, maar ook twee Syrische! Dat bleek nog nooit door een volksdansgroep in Syrie gedaan te zijn, terwijl zij juist zo trots zijn op hun land en vlag (en president, want diens hoofd hangt op elk overheidsgebouw. Zelfs op de windschermen van de politie motoren staat hij….)

Na afloop werden Lisette en Petra geïnterviewd door een zwaar opgemaakte journaliste (met wimpers op kamelen-lengte) van de televisie. Weer een mooi stukje reclame voor Culemborg! (maar hoeveel Syriërs hierdoor hun vakantie onze kant op verleggen? Ik hoorde elders dat het voor Syriërs erg moeilijk en duur is om naar West Europa te komen)

Terug naar het hotel en gedineerd. En nu is het weer ruim laat genoeg om richting kamer 203 te gaan…

Frits