Goed aangekomen

Ik kreeg vanmiddag een sms van Frits dat de groep goed aangekomen is in Syrië.

Omdat het hotel waar ze nu zitten - een eind buiten Damascus - geen mogelijkheid heeft om een verslag en foto's op deze site te plaatsen, heeft hij mij gevraagd om in elk geval op deze manier een levensteken te geven.

Hij hoopt dat het morgenavond wel zal lukken om internetverbinding te krijgen.

Groeten, Mijco
namens Oriënt

------------------------------

EVEN EEN TIP OVER DE FOTOS BIJ DE VERSLAGEN:
In een aantal gevallen ijlt de tekst na bij de foto, zodat er niet de juiste titel onder de foto staat. Je kunt dan even dubbel klikken op het kleine fotootje onder de grote foto; meestal komt het dan weer goed. Deze fout heb ik aan Waarbenjijnu gemeld, maar tot dusver is ie niet opgelost. (Frits)

------------------------------

Beste Vrienden, Familie en Belangstellenden,

Sorry dat het zo lang geduurd heeft voordat we dit verslag konden maken. De reden was dat we in een hotel buiten Damascus zaten waar wel internet was, maar alleen draadloos. En laat er nu niemand een laptop bij zich hebben (als we dat geweten hadden..)

Maar laat ik bij het begin beginnen: Hoewel het onze bedoeling is om de avond voor het vertrek op tijd het bedje in te duiken, lukte ons (Lisette en Frits) in elk geval niet. Dus was het errug vroeg toen de wekken om 05:00 uur afliep. Kars en Anette haalden ons op, en onderweg naar Schiphol werden we ingehaald door de auto met daarin Heleen. Dus we waren in elk geval met een paar man.... We hadden om 07:00 uur afgesproken bij de balie. Dat was niet 21 zoals Rienk geblufd had, maar 25. Toen het 07:00 uur was, waren we pas met 5 man, maar gelukkig kwamen de anderen kort daarna en waren we om 07:15 uur met ons 23en. Het bleek bij Syrian Air helemaal niet zo druk en we konden snel inchecken. Toen dat net gedaan was kwam Syrian Air vertegenwoordigster Femmy, die voor ons in het toestel een aantal rijen had gereserveerd, met steeds 2 mensen op 1 rij (het toestel zat namelijk helemaal niet vol). Dus wij onze boardingtickets weer ingeleverd en we kregen nieuwe op de plekken die Femmy voor ons gedacht had. Femmy hielp ons ook met de off size luggage (zoals de instrumenten en de scheppen). Omdat er toch plek zat was, mochten ook de tamburas (kleine snaar instrumenten) van Jaap mee het toestel in. Ook bij het inchecken was iedereen heel vriendelijk.

Een van de dingen die vooraf geregeld waren, waren de maaltijden voor de vegetariers. Op hun boarding tickets stond dat zelfs vermeld. Eenmaal in de lucht, bleek dat die maaltijden niet aan boord waren. En gehaktballetjes schijnen niet vegetarisch te zijn... Maar de vriendelijke vliegtuig bemanning stond hun eigen eten af, want daar zat geen vlees in!

Bij een korte tussenlanding in Aleppo zagen we hoe droog, stoffig en geelgrijs het daar is...
Na de landing in Damascus duurde het wel even bij de douane, maar uiteindelijk konden we er bij "diplomaten" uit nadat we een stempel in ons paspoort gekregen hadden.

Op het vliegveld ontmoetten we ook onze gids, Nour. Een jongedame van 20, die 12 jaar Engels heeft gehad. Dat spreekt ze best aardig, maar ze is nog wel wat onzeker en belt om de haverklap naar Narine, die de buitenlandse groepen voor dit festival geregeld heeft. Ik zou trouwens ook wel nerveus en onzeker zijn als ik ineens een groep Syrische volksdansers onder mijn hoede zou krijgen terwijl ik nog nooit een groep heb begeleid.

Daarna in de bus naar het hotel, een eind buiten Damascus. Het heette iets met "Sahara" in de naam, en in de omgeving was heel veel niks.
Aan de hand van de voorbereide kamerindeling lagen Lisette, Huub en ik samen in een kamer. De indeling van dat hotel is waarschijnlijk van dezelfde architect als die in Asterix en Cleopatra, met talloze verwarrende gangen en lastig te vinden liften. Met die liften zijn we trouwens geen vrienden geworden: we moesten een paar keer op en neer voordat eindelijk de deur open ging. En toen we na een uurtje een keer op de gang keken, stonden Rikie en Heleen op de gang bij de lift op hun koffers te wachten, maar dat ding hing midden tussen twee verdiepingen.

Wat ook niet meezat, was het Syrisch geld: we hadden dat niet gehaald op het vliegveld omdat daar de ATM's (geldautomaten) allemaal defect waren er er bij het wisselkantoor een lange rij stond. Maar in het hotel wilden ze helemaal geen geld wisselen, tenzij je dollars had, want daar kon je wel mee betalen. Wat dan weer tegenviel is de prijs van een pilsje: Jan had wat dollars bij zich, maar als een halve liter Panda Pils 7,50 Dollar kost, dan gaat het hard met je geld!

Gelukkig was er een diner voor ons geregeld, waarbij we ook een drankje kregen, dus hoefden we niet te verdorsten. Dat eten was trouwens heerlijk, met veel peulvruchten en plat brood. En het was gezellig: we zaten aan een lange tafel bij het zwembad, en de luchttemperatuur was heerlijk aangenaam. We moeten trouwens ook wel wennen aan het eetschema: rond 15 uur lunch en diner rond 22 uur.

Zoals gezegd hadden ze in dat hotel alleen mobiel internet, dus konden we zonder laptop niet terecht. Gelukkig kon ik Mijco sms-en, en die heeft dat op de site gezet.

Met het geld lukte het uiteindelijk voor Hein en mij wel: aan de balie van het hotel stond een gast die wel bereid was om moneychanger te spelen: ik kon alvast 100 Euro wisselen, zodat we tenminste iets hadden om uit te geven.

Voor de voetbal liefhebbers kunnen we nog melden dat we bij het zappen op tv een deel van de wedstrijd PSV-Twente zagen (ja, in Syrie!), plus dat in ons hotel ook het nationale jeugdelftal van Syrie was ingekwartierd. Die jongens waren een stukje verderop op een grasveldje rondjes aan het rennen terwijl er iemand met zeer luide stem instructies stond te schreeuwen (Ik dacht dat het iets van "hup hup" en "nog 12 rondjes" was).

En we zijn vrij kort na het eten naar bed gegaan, want het was een lange dag (zelfs zonder dat ene uur tijdverschil)...

Frits